این مکان در سال ۱۳۴۰ تأسیس‌شده است و مالک آن «آقا داوود» به همراه یکی از دوستان «ارمنی» خود، این پیتزافروشی را راه‌اندازی کرده‌اند. بعد از مدتی شریك او به خارج مهاجرت می‌کند و داوود مجبور می‌شود که به‌تنهایی اینجا را اداره کند. همه‌چیز در اینجا از همان روز اول بسیار ساده بوده و حالا نیز همان‌طور باقی‌مانده است. قیمت اولین پیتزا در اینجا ۱۱ قرون بوده است!
درضمن یادتان باشد برای رفتن به این پیتزافروشی حتماً باید پول نقد داشته باشید زیرا در آنجا کارت‌خوان موجود نیست!
حالا نوبت سفارش دادن است؛ وقتی شما یک پیتزا مخلوط سفارش دهید؛ فروشنده ابتدا اسم شما را می‌پرسد! و شما حتماً باید اسم كوچك خود را بگویید در غیر این صورت دوباره اسمتان را خواهد پرسید. بعداز آن بلافاصله ۴۰۰-۵۰۰ گرم كالباس كه داخل فویل گذاشته شده را به شما می‌دهد، شاید تعجب كنید و باخود بگویید كه من پیتزا سفارش داده‌ام نه كالباس خام!
این كالباس‌ها كه به‌صورت نامنظم برش خورده، از معمولی‌ترین و ارزان ترین كالباس‌های موجود بازار است و دراصل پیش‌غذای شما محسوب می‌شود که شما می‌توانید آن را با سس، آویشن و فلفل میل کنید. در واقع به ازای هر پیتزایی که سفارش بدهید یكی از این كالباس‌ها به‌صورت رایگان به شما داده خواهد.
معمولاً همیشه همه‌ی میزها پُر است و شما مجبور می‌شوید مانند سایر مشتری‌ها بیرون مغازه روی یک صندلی ساده پلاستیکی بنشینید.
زمانی که پیتزای شما آماده می‌شود یک نفر اسم شمارا بلند صدا می‌زند. پیتزای پیش‌روی شما ترکیبی از یک نان بسیار نازک و تکه‌های بزرگ کالباس، سوسیس، قارچ و سایر مواد لازم به همراه مقدار زیادی سس آویشن است. نکته جالب دیگر این است که اینجا هنوز هم نوشابه‌های شیشه‌ای وجود دارد.
دراین مغازه، سالاد و سیب‌زمینی هم وجود ندارد، اگر بخواهید پیتزا را با خود ببرید، آن را درون جعبه نمی‌گذارند، بلكه داخل یک فویل می‌پیچند و به‌همراه یک دسته كالباس به شما می‌دهند.
بعد از پایان غذا هنگام خروج از شما می‌پرسند: «سیر شدی؟»
خدا بیامرزه
به عنوان صمیمیت اسم کوچک مشتری ها رو می پرسیدند